Флавій Аэцый
Флавій Аэцый | ||||
---|---|---|---|---|
лац.: Flavius Aetius | ||||
| ||||
|
||||
|
||||
Нараджэнне |
390-я[1] |
|||
Смерць |
21 верасня 454 |
|||
Бацька | Gaudentius[d] | |||
Жонка | невядома і Пелагея[d] | |||
Дзеці | Carpilio[d], Aetia[d] і Gaudentius[d] | |||
Веравызнанне | Хрысціянін-нікеец | |||
Прыналежнасць | Заходняя Рымская імперыя | |||
Род войскаў | Late Roman army[d] | |||
Званне | magister militum[d] | |||
Бітвы |
Флавій Аэцый (лац.: Flavius Aëtius; пам. 21 верасня 454) — палкаводзец Заходняй Рымскай імперыі, трохразовы консул (432, 437 і 446 гг.), атрымаў ад гісторыкаў эпітэт «апошні з рымлян».
Гоцкі гісторык Іардан так адзначыў заслугі рымскага палкаводца Флавія Аэцыя ў складаны перыяд для імперыі, атакаванай ў 1-й палове V стагоддзя з розных бакоў германцамі і гунамі: «цягавітасцю ў воінскіх справах, асабліва [ўдала] нарадзіўся ён для Рымскай імперыі». Аэцый узначаліў войска імперыі ў 429 годзе. На працягу 25 гадоў Аэцый ўдала адбіваў абмежаванымі сіламі набегі варвараў на ўладанні Заходняй Рымскай імперыі, выступаючы ў ролі не столькі военачальніка, колькі фактычнага кіраўніка імперыі пры слабым імператары Валентыніяне. Аэцый найбольш вядомы ў гістарыяграфіі сваёй перамогай над Атылам у бітве на Каталаўнскіх палях у 451 годзе.
У 454 годзе імператар Валентыніян III забіў свайго лепшага палкаводца і дыпламата Аэцыя, а ўжо ў наступным годзе Рым быў разрабаваны вандаламі.
Зноскі
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118643932 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 12 жніўня 2015.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Giuseppe Zecchini: Aezio. L’ultima difesa dell’occidente romano (= Centro ricerche e documentazione sull’antichità classica. Monografie 8). «L’Erma» di Bretschneider, Rom 1983, ISBN 88-7062-527-3.